Η εταιρεία μας, στα πλαίσια των δυνατοτήτων της, καταβάλει προσπάθειες για ανατροπή διατάξεων και ρυθμίσεων, που προφανώς «πάσχουν». Μια τέτοια εξόφθαλμη περίπτωση ήταν και ο χώρος στάθμευσης του ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία από τους υπολογισμούς προέκυπταν 720 θέσεις στάθμευσης ιδιωτικές και μόνο … 79 για τους επισκέπτες! Παραλογισμός ! Με εντολή του ΟΜΜΑ συντάξαμε την αναγκαία τροπολογία, την οποία ακολούθως προώθησε το ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ και ο αξιότιμος Υπουργός (κ. Σταθάκης), προς τιμήν, την αποδέχθηκε. Με το ΦΕΚ Α΄101 έγινε νόμος του Κράτους (δείτε συνημμένο), άρα τώρα στο Μέγαρο έχει διαθέσιμες περίπου 630 θέσεις στάθμευσης, με αντίτιμο, για τους επισκέπτες.
Ας σημειωθεί ότι ο Σταθμός είναι ανοιχτός και όλες τις ώρες της ημέρας και εξυπηρετεί και πολλούς επισκέπτες των γύρω νοσοκομείων. Δείτε την αιτιολογική έκθεση που συντάξαμε :
Αιτιολογική έκθεση
Όπως είναι γνωστό ο ν. 960/79 (ΦΕΚ Α΄194/25.08.1979) με θέμα: «Περί επιβολής υποχρεώσεων προς δημιουργίαν χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων δια την εξυπηρέτησιν των κτιρίων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων» και τα κατ΄ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθέντα διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις, αποσκοπούσαν στο να θέσουν σταδιακά σε τροχιά επίλυσης το όλο θέμα της άναρχης στάθμευσης.
Είναι όμως εύλογο ότι ο νομοθέτης, κατά την σύνταξη ενός κειμένου, το οποίο θα προβλέπει τις ανάλογες απαιτήσεις, να μη μπορεί να λάβει υπόψη του όλες τις πιθανές περιπτώσεις εφαρμογής ( π.χ. parking αεροδρομίων, χιονοδρομικών κέντρων, Ιερών Μονών ως π.χ. η Αγία Λαύρα, ιδρυμάτων όπως π.χ. το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος κ.ά.). Στις περιπτώσεις αυτές η τυπική αναγωγή π.χ. μία (1) θέση στάθμευσης ανά Ε μ2 δεν μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία
και συνήθως προκύπτουν παράλογες απαιτήσεις. Ειδικότερα οι τυπικοί υπολογισμοί των θέσεων στάθμευσης κατά την έκδοση της οικοδομικής άδειας για το Μέγαρο Μουσικής οδήγησαν σε ένα υπερβολικό αριθμό θέσεων στάθμευσης, οι οποίες θα έπρεπε να «δεσμευτούν για τη χρήση του κτηρίου» δηλ. για τις ανάγκες στάθμευσης των υπαλλήλων του ΟΜΜΑ και των για κάθε παράσταση αναγκαίων συνεργατών του, οι οποίες θέσεις είναι πολλαπλάσιες των πραγματικών
αναγκών του.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι κατά τις βραδινές παραστάσεις μεγάλος αριθμός θέσεων των υπαλλήλων του Μεγάρου είναι ελεύθερος και μπορεί αντιστοίχως να εξυπηρετήσει τους άμεσα σχετιζόμενους με την εκάστοτε παράσταση (μουσικούς, χορευτές, τεχνικούς κ.ά.). Το αποτέλεσμα είναι οι θέσεις πέραν αυτών που «δεσμεύονται για τη χρήση του κτηρίου» και οι οποίες θα έπρεπε να διατίθενται για το κοινό το οποίο θέλει να παρακολουθήσει την παράσταση / εκδήλωση
να είναι υποπολλαπλάσιες των πραγματικών αναγκών στάθμευσης. Αν δε ληφθούν υπόψη ότι α) οι περιβάλλοντες το Μέγαρο δρόμοι έχουν πεπερασμένη «χωρητικότητα» στάθμευσης (η οποία
άλλωστε δεν επιτρέπεται) β) η προσπέλαση στο Μέγαρο σε περίπτωση ισχυρού ανέμου, βροχής κ.ά. δεν θα είναι ευχερής για τους προσερχόμενους στο Μέγαρο, συνήθως επισήμως ενδεδυμένους, έως και εξαιρετικά δυσχερής για κυρίες με υψηλά υποδήματα (τακούνια) γ) αποτρέπεται εμμέσως ο επισκέπτης να χρησιμοποιήσει μετά την παράσταση το υψηλού επιπέδου εστιατόριο του Μεγάρου, αφού σε προχωρημένη ώρα θα πρέπει να διανύσει σημαντική ίσως απόσταση έως το αυτοκίνητό του, το συμπέρασμα είναι ότι η όλη κλιμάκωση των θέσεων στάθμευσης δεν είναι επιτυχής.
Εκτός των ανωτέρω θα πρέπει να ληφθεί σοβαρώς υπόψη ότι ο ΟΜΜΑ στερείται ενός σημαντικού εσόδου, εξ αιτίας του μειωμένου αριθμού των δημοσίας χρήσεως θέσεων στάθμευσης, οι οποίες, σύμφωνα με τους «τυπικούς» υπολογισμούς της οικοδομικής αδείας, περιορίζονται σε ογδόντα περίπου θέσεις στο α΄ υπόγειο (δηλ. σε αυτό που το πρώτον συναντά ο εισερχόμενος στον Σταθμό του Μεγάρου). Η αποτυχία των τυπικών υπολογισμών είναι εμφανής αν ληφθεί υπόψη ότι με τις συνολικά 80 θέσεις στάθμευσης δημοσίας χρήσεως (του α΄ υπογείου) καλύπτεται ποσοστό μόλις 15 % των 1.600 θέσεων που διατίθενται για το κοινό στη μεγάλη αίθουσα παραστάσεων (λαμβάνοντας υπόψη μια αναλογία περίπου 3 ατόμων ανά αυτοκίνητο κάθε επισκέπτη).
Με την παρούσα ρύθμιση θεραπεύεται το ανωτέρω υπαρκτό πρόβλημα προς όφελος της Πολιτιστικής λειτουργίας του Μεγάρου, με παράλληλη πληρέστερη εξυπηρέτηση του φιλόμουσου κοινού και με αύξηση των εσόδων του Μεγάρου αλλά και τους Κράτους, από τα αυξημένα τέλη (αντίτιμα ) στάθμευσης, χωρίς να όμως να αφίσταται η Διοίκηση από
τον στόχο του νομοθέτη του ν.960/79.
